Silifke Kalesi

Mersin Silifke ilçesinde bulunan Silifke Kalesi ,ilçeye hakim 185 metre yüksekliktedir. Bir tepede,kaya bloğunun üzerine yapılmıştır.Yapım tarihi tam belirlenemeyen yapı,tahmini M.Ö 4. Y.Y da SELEFKOS  zamanında yapıldığı varsayılır.Roma ve Bizans döneminde biraz değiştirilerek Silifke Kalesi ,orta çağ kalesi görünümünü almıştır.

Osmanlı döneminde kale içine yapılan mescit ise Sultan 2.Beyazıt tarafından onartılmıştır. Evliya Çelebi seyahatnamesinde kalenin içinde 60 ev bulunduğuna değinmiştir.Kalenin etrafı hendeklerle çevrilmiştir. Dışı moloz taşlar döşenmiştir.Çevresi 4827 metre olup,kule ve burçlarla desteklenmiştir.mersin-silifke-kalesi-uzaktan-gorunum

Kalenin 4 tarafında kapıları olmakla beraber,ana giriş güney kapısıdır.Kalenin 23 burcu bulunmakta iken,bunlardan 10 tanesi kısmen yıkılmış olarak günümüze kadar gelebilmiştir.Kalenin oval bir planı,içerisinde su sarnıçları,tuğla galerileri ve depo kalıntıları bulunmaktadır.Su sarnıçları Bizans döneminde yapılmıştır.Kale içerisinde SELEUKOS kralına ait bir şato kalıntısı,bunun altında kayalara oyulmuş,günümüze kadar iyi durumda gelen bir bodrum yapılmıştır.rivayete göre kale içerisinde Göksu ırmağına ve Ayatekla kilisesine giden bir tünel olduğu söylenmektedir.

Silifke Hakkında

Doğuda Erdemli, batıda Mut ve Gülnar ilçeleri; kuzeyde Karaman ili, güneyde Akdeniz ile çevrilidir. Toros Dağları’nın eteğinde, Göksu Irmağı’nın iki yakasında kurulmuş bulunan Silifke; Güneydoğu Anadolu, Doğu ve Batı Akdeniz ile İç ve Batı Anadolu’yu birbirine bağlayan Devlet Karayolu ağının kavşak noktasında olup, İl merkezi Mersin’e 80 km mesafededir. 

Coğrafi Zenginlikleri

Silifke ilçesi %89’u dağlık, %11’i ovalık olmak üzere 2943 kilometrekarelik yüzölçümü ile il yüzölçümünün %18’ini kapsamaktadır.
Kıyı kesiminde tipik Akdeniz ikliminin hakim olduğu ilçede yazlar sıcak ve kurak; kışlar ılık ve yağışlıdır. Sahilden iç kesimlere doğru yükseldikçe iklim değişmekte, yazlar serin; kışlar ise soğuk ve kar yağışlı geçmektedir.

Ayrıca, dünyanın en önemli kuş göçü yolu üzerinde bulunan Göksu Deltası, Akdeniz’in doğal özelliklerini koruyabilmiş en önemli sulak alanlarından biri olarak, 450 tür olan Türkiye’nin 
kuşlarından 334 türüne, yine Türkiye’nin 140 ulusal ve uluslararası öneme sahip kuş türünün 106 türüne; dünya çapında yok olma tehlikesi altında bulunan 24 kuş türünün 12 türüne yaşama, üreme, beslenme ve konaklama imkanı sağlayarak barındırmaktadır. Bunlardan en önemlileri bölgenin simgesi haline gelen saz horozu, yaz ördeği, cüce karabatak, tepeli pelikan, dik kuyruk, ala kaz, deniz kartalı, şah kartalı turaç, toy ve ada martısıdır.